ANA SAYFA

EYYUB ALEYHİSSELAM:

Kur'an-ı kerîmde adı geçen peygamberlerden.

Allahü teala Kur'an-ı kerîmde mealen buyurdu ki:

Nuh'a ve ondan sonraki peygamberlere vahy ettiğimiz ve İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a ve Yakub'a, evladlarına, Îsa'ya, Eyyub'a, Yunus'a, Harun'a ve Süleyman'a vahy eylediğimiz ve Davud'a Zebur verdiğimiz gibi (Habîbim) şüphesiz sana da biz vahyettik. (Nisa suresi: 163)

Bir kimse Resulullah'ın sallallahü aleyhi ve sellem mescidine girdi veEyyub aleyhisselam ile ilgili bazı sorular sordu. Peygamber efendimiz ağladı ve buyurdu ki: "Allahü tealaya yemîn ederim ki, Eyyub (aleyhisselam) beladan inlemedi, sızlanmadı. Ayakta namaz kılmak istedi. Duramadı düştü. Hizmette kusur görünce; "Bana gerçekten hastalık isabet etti" dedi. (Hadîs-i şerîf-Hamîd-i Tavîl)

Hazret-i Eyyub, insanların en uysalı, en sabırlısı ve en çok gadabını (öfkesini) yenen idi. (Hadîs-i şerîf-Ramuz-ül-Ehadîs)

Hazret-i İshak'ın oğlu Iys'ın neslindendir. Şam civarında yaşayan İsrailoğullarına peygamber gönderildi. Onları Allahü tealaya îman etmeye ve ibadete çağırdı. Bu uğurda çok zahmet çekti. Kendisine yedi kişi îman etti. Malı ve serveti çok olan Eyyub a leyhisselam Allahü tealaya çok şükrederdi. Allahü teala onu imtihan etmeyi diledi. Mallarını, çeşitli vesîlelerle elinden aldı. Oğullarının bir zelzele ile canlarını aldı. Şeytanın değişik suretlere girerek ona vesvese vermeye çalışması karşısında şükür, sabır ve metanetinden hiç bir şey eksilmedi. Daha çok sabır ve şükretmeye başladı. Allahü teala onun bedenine hastalık vererek imtihan etmeyi murad etti. Eyyub aleyhisselamın hastalığı gün geçtikçe şiddetlendi. Hanımı Rahime hatundan başka bütün yakınları ve dostları onu terk ettiler. Hanımı onu şehrin dışına çıkararak hizmetine devam etti. Hazret-i Eyyub hastalığına rağmen, gelip geçen insanlara Allahü tealayı hatırlatarak sabır ve şükrü tavsiye etti. Yedi yıl dert ve bela içinde kaldığı h alde, halinden hiç şikayet etmedi. Sabrı darb-ı mesel oldu. Allahü teala onu tekrar sağlığına kavuşturdu. Hastalıktan kurtulduğu gecenin seherinde ah edip ağladığında, sebebi soruldu. Her gece seher vaktinde "Ey bizim hastamız, nasılsınız?" diyen sesi artık duymaz oldum. Onun için ağlıyorum" buyurdu. Malları kendisine yeniden ihsan edildi. Vefat eden çocukları kadar çocuğu oldu. Ömrünün sonunda en olgun evladı olan Havmel'i vasî tayin etti. Vefat ettiğinde techîz ve tekfîninin (kefenleme) onun tarafından yapılmasını vasiyet etti. Yüz kırk yaşında iken Şam civarındaki Beseniyye denilen yerde vefat etti. Kabri oradadır. (İbn-ül-Esîr, Taberî)